JACTIO, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Jactio » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 276b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/IACTIO

JACTIO, f. Traditio quæ fiebat olim projiciendo festucam, ut dicitur in vocibus Festuca et Investitura. Venditio ann. 1070. Marcæ Hisp. col. 1153 :

Ego Rangardis Comitissa (Biterrensis).... per hanc scripturam venditionis meæ vendo vobis omnes voces et dretaticos, possessiones vel auctoritates, quas ego habeo... et homines vel feminæ habent... per me, per fevos, vel per alodia, vel per bajulias, sive per convenientias, vel per dimissiones, vel Jactitiones, seu luctuosum, sive decimum, vel qualescumque voces in Comitatu Redensi. etc.