« »
 
[]« Ierbus » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 288b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/IERBUS
IERBUS, Locus vel ager herbosus et palustris, Ital. Erbaio. Dipl. Otton. I. imper. ann. 962. apud Murator. tom. 6. Antiq. Ital. med. ævi col. 66 :
Inde descendens per ipsum Ierbum seu paludem Trivisiensem, etc. Cum omni honore, pratis, vineis, silvis, Ierbis, cultis, et incultis, etc.
Placit. ann. 1014. ibid. tom. 1. col. 409 :
Pecia una de terra, quod est in parte prato et in parte Ierbo, seu in parte silva, etc.
Vide supra Herbacia.