![[]](img/image.png)
IERBUS, Locus vel ager herbosus et palustris, Ital. Erbaio. Dipl. Otton. I. imper.
ann. 962. apud Murator. tom. 6. Antiq. Ital. med. ævi col. 66 :
Inde descendens per ipsum Ierbum seu paludem Trivisiensem, etc. Cum omni honore, pratis, vineis, silvis, Ierbis, cultis, et incultis, etc.Placit. ann. 1014. ibid. tom. 1. col. 409 :
Pecia una de terra, quod est in parte prato et in parte Ierbo, seu in parte silva, etc.Vide supra Herbacia.