« »
 
[]« Jeremita » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 288b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/IEREMITA
JEREMITA, Navis, igne Græco plena, Gall. Brulot. Memoriale Potestatum Regiens. ad ann. 1218. apud Murator. tom. 8. col. 1092 :
Alio autem die venerunt Saraceni per flumen cum xxx. galeis et tribus Jeremitis ardentibus ad Comburendum pontem.
Et col. 1100 :
Venerunt Pagani et Saraceni et direxerunt quatuor Jeremitas ardentes per flumen, coopertas pice et oleo cum stipula et lignis aridis et palea, comburentes ac si essent campanæ, et sulphure et flamma videbantur tangere cœlum, et credebant ardere pontem, et intrare civitatem cum frumento et aliis necessariis.