« 3 imbrigare » (par L. , 1883–1887), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 298b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/IMBRIGARE3
3. IMBRIGARE, Imbirgare, Vox italica antiqua, Aditum intercludere, Gall.
Intercepter, prendre au passage. Stat. Bonon. ann. 1250-67. tom. II. pag. 500 :
Quod nullus debeat Imbrigare quod conducitur per aquam reni. - Statuimus quod nullus debeat Imbrigare aliquod lignamen dolatum, quod conducatur per aquam reni ;et tom. II. pag. 418 :
Statuimus quod via... que est inter stratam maiorem et sancti Vitalis maneat ita aperta et disgomborata quod currus et animalia possint ire et transire per eam viam ; et qui contrafecerit Imbirgando eam et apponendo in ea aliquid, quod currus et animalia libere et expedite non possint ire et redire, solvat nomine banni pro qualibet vice c. sol. bon.Fr.