« Impans » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 302b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/IMPANS
IMPANS. Papias :
Impans, in manu Regis servus dimissus, extraneus est.Lex Longob. lib. 2. tit. 34. de Manumissionib. § 1. Roth. 225. :
Similiter, qui per Impans, i. in votum Regis dimittitur, ipsa lege vivat, sicut qui amund (i. a tutela liber) factus est.Edictum Rotharis tit. 91. § 5. habet qui Inpans. Cod. Estens. Infas, alter Codex Infans, apud Murator. tom. 1. part. 2. pag. 34. Vide Grimm. Antiq. Jur. German. pag. 333.