![[]](img/image.png)
IMPROCURATUS, Orbatus, destitutus, cujus nulla cura est. Buschius de Reform. Monast. apud
Leibnitium tom. 2. Scriptor. Brunsvic. pag. 858 :
Quoniam D. Deus eorum est procurator, et non dimittet eos Improcuratos de cunctis sibi necessariis.
P. , 1766.
◊ Impourveu,
eadem acceptione, in Lit. Caroli V. ann. 1370. ex vol. 6. arest. parlam. Paris. :
Comme le suppliant Impourveu de conseil eust appellé en nostre cour de parlement, etc.