« »
 
[]« Inadulatus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 315b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INADULATUS
INADULATUS, Qui non movetur adulationibus. Epistola ann. 1160. apud Marten. tom. 1. Ampliss. Collect. col. 854 :
Pius, prudens, constans, disertus, magnanimus, Inadulatus, largus, etc.