« »
 
[]« Incentivus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 323b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INCENTIVUS
INCENTIVUS ; Effrenatus appetitus, corporis faces quibus mens incenditur ad cupiditatem. Concil. Dertusanum ann. 1429. cap. 2 :
Et si deinceps tertio relapsus fuerit in concubinatu notorio, privetur omnibus beneficiis, et alias carceribus affligatur, ut sic ferro exusta vulnera et secata sanentur... taliumque gravis castigationis exemplo mentes teneat et Incentivos comprimat aliorum.
Gloss. Isid. : Incentiva, Aculei vitiorum ; quæ Papias sic exponit : Desideria carnis, stimuli luxuriæ, ab incitando dicta. Incentiva vitiorum dixit Hieronymus epist. 2. Incentivum peccaminis Prudentius Apotheol. v. 929.