« Inclavatura » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 327b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INCLAVATURA
INCLAVATURA, Ager vel agri portio in alium incurrens, Gall. Enclavé. Charta
xi. sæculi pro Monast.
Montis-major. :
Donamus... Ecclesiam S. Johannis cum terra terminata, quæ est in valle quam vocant Luco, cum Inclavatura quæ vadit usque ad claparium.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Inclavatus, Incurrens, inclusus. Donatio Johannis Regis Franc. de Ducatu Bituriæ et Arverniæ
facta filio suo Johanni ann. 1361. ex Chartulario Eduensi : Retentis nobis et successoribus nostris Regibus Franciæ inter alia gardiis Ecclesiarum Cathedralium...... et salva gardia cum omnibus bonis ad causam dictæ Ecclesiæ in quacumque parte regni existentibus in Baillivia Bituricensi Inclavatis.... infra cujus terminos dictus Episcopus quamplures terras, villas, bona et possessiones habet Inclavatas.Diploma Johannæ Ducissæ Brabantiæ ann. 1384 :
Et tenemus nostrum præfatum hospitale de Postele tanquam locum Inclavatum.Rursum occurrit in Charta ann. 1290. apud Lobinell. tom. 3. Hist. Paris. pag. 232.