« »
 
[]« Incordatus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 332c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INCORDATUS
INCORDATUS, Sui oblitus, ab Italico Scordare, oblivisci. Vita B. Luchesii tom. 3. April. pag. 596 :
Orationi tanto ardore vacabat quod... a terra elevatus, oculis in cœlum apertis, flexis genibus et clausis manibus, Incordatus inveniebatur, hominis sine sensu.
Vide Scordalus.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Incordata scarlato tunica, in Constitut. Frederici Regis Siciliæ cap. 106. Vide Cordatæ tunicæ.