INCREMENTARE, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Incrementare » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 334a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INCREMENTARE

INCREMENTARE, Incrementum dare. Pro eo, quod est apud Paulum 2. ad Corinth. cap. 3. Qui incrementum dat Deus, S. Augustinus habet, Dominus qui Incrementat. Ordo Missæ in Circumcisione Domini apud Mabill. Liturg. Gallic. pag. 201. col. 2 :

Excide (Deus,) quod scandala Incrementat, ut amputato facinore, solam nos valeat caritas propagari.

Remigius Altissiod. in Cantica Canticorum :

Ascendit ad illam sua dona Incrementando,

id est, augendo et multiplicando. Acta S. Lamberti Episc. Traject. n. 11 :

Si diutius in mundo habitasset, aucta potius opera Incrementasset.

Occurrit in Capitular. Caroli M. lib. 5. c. 307. Caroli C. tit. 34. c. 1.

P. Carpentier, 1766.

◊ Encraver, eodem sensu, in Lit. ann. 1343. apud Rob. Avesbur. in Hist. Eduard. III. reg. Angl. pag. 111 :

Par qui le service Dieux et la foy Cristiene fussent honourez, Encravez et embelis.