INDUCIARE, Eidem J. de Janua, Differre per inducias, vel inducias facere et constituere. Sæpius occurrit apud Scriptores inferioris ævi pro Moras nectere, procrastinare, differre, ut apud S. Bernardum Epist. 303. Eadmerum in Vita B. Lanfranci, tom. 6. Maii pag. 850. etc. Consuetudines villæ Hasprensis a Balduino Hannoniæ Comite ann. 1176. confirmatæ, apud Marten. tom. 1. Ampliss. Collect. col. 893 :

Prædicta etiam placita ad alios, quam præscriptum est, terminos Induciare non potest.

Vita B. Caroli Comitis Flandriæ tom. 1. Martii pag. 212 :

Quatenus usque in Dominicam proximam Induciet de vobis.

Gesta S. Anselmi, tom. 2. April. pag. 910 :

Non ea re concessi causam, de qua agitis, hesterno Induciari.

Historia canonizationis S. Godehardi Episc. apud Leibnitium tom. 1. Scriptor. Brunsvic. :

Causa patroni nostri B. Godehardi usque Induciata, etc.

Sic recentiores, præsertim Jurisconsulti, procrastinationes, moras et dilationes passim vocant Inducias, quamvis Latini hanc vocem non soleant usurpare nisi pro pace vel cessatione a bello in certum tempus inter hostes inita. Varias juris Inducias exponit Calvinus in Lexico.