« Inducium » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 346b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INDUCIUM
INDUCIUM, Induciæ, intercapedo.
Cumque ibi duo manerent simul ad Eistet aliquantum temporum Inducium, in Vita S. Willibaldi, tom. 2. Julii pag. 511.
P. , 1766.
◊ Nostris Induce et
Indusse, eodem sensu. Induces mestives, in Consuet. Turon. art. 5. Wit
jours de Indusse, in Lit. ann. 1409. tom. 9. Ordinat. reg. Franc. pag.
480.