« »
 
[]« Indutilis » (par L. Favre, 1883–1887), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 348a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INDUTILIS
INDUTILIS. Qui indui seu inseri potest. Cato R. R. 135. Vomis indutilis optimus erit. Al. leg. in Rutulis, alii rectius inde utilis.