« »
 
[]« Ineleemosynatus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 348b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INELEEMOSYNATUS
INELEEMOSYNATUS, Cui non est erogata eleemosyna. Gerardus Abb. in Vita S. Adalhardi n. 17 :
Si quando fortuna egentes sibi præsentabat bis unum, et agapen utrisque competentem non habebat ad manum, satius censebat alteri totum tribuere, quam uterque eorum pæne Ineleemosynatus videretur recedere.