« »
 
[]« 2 infamare » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 349c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INFAMARE2
2. INFAMARE, Accusare, criminari ; unde Infamia, Accusatio, criminatio. Charta ann. 1389. in Reg. 137. Chartoph. reg. ch. 66 :
Cum... orta fuisset Infamia contra dominum Johannem de Rivo-novo et denunciatum curiæ prædictæ, quod ipsi domini Bertrandus et Johannes tractatum fecerant de prodendo locum de Scuria... De et pro quibus idem dom. Johannes fuit inibi et alibi, ubi habetur notitia de præmissis, Infamatus et arrestatus et detentus per curiam spiritualem ipsius domini nostri Albiensis episcopi.
Nostris Infamer, pro Infamia afficere. Lit. remiss. ann. 1466. in Reg. 201. ch. 75 :
Lesquelx serviteurs eussent peu tuer et estranglier ou Infamier toutes les religieuses et femmes, qui estoient dedans ledit prieuré. Infame,
pro Infamie, deshonneur, Infamia, opprobrium, in Restit. commun. Tornac. ann. 1370. tom. 5. Ordinat. reg. Franc. pag. 377. art. 21 :
Quilconques est ou sera banniz de Tournay... pour vilain cas criminel, portant perpétuel Infame, etc. Infamément,
Ital. et Hispan. Infamemente, Inhoneste, turpiter, in Lit. remiss. ann. 1478. ex Reg. 205. ch. 105 :
Ce voyant les supplians que à tort, sans cause et contre raison ils estoient ainsi Infamément injuriez, etc.