« »
 
[]« Infeudare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 354a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INFEUDARE
INFEUDARE, Feudum conferre, in feudi possessionem mittere. Charta ann. 1270. ex Archivo Majoris-monasterii :
Prior de Combor Infeudat Guillelmum Bandain Militem de quibusdam terris per unum par cyrothecarum, de pretio trium denariorum, reddendarum singulis annis, et dictus Miles obediet Priori tanquam domino feodali.
Chron. Cœnobii Schutterani inter Vindemias Litter. Schannatti pag. 19 :
Per hoc (diploma) idem Imperator nostrum Monasterium quoad temporalia, sive, ut aiunt, regalia, novo a se erecto Bambergensi Episcopatui jure feudi tradidit, unde in hodiernum usque diem Abbates nostri ab Episcopo Infeudantur.
Concil. Tarracon. ann. 1591 :
Ne viri Religiosi sine consensu sui diœcesani Episcopi, possessiones monasteriorum vendant... aut Infeudent.
Vide Feudum.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Infeudatio, Collatio in feudum, in Charta Caroli Rom. Regis ann. 1348. apud Steyer. in Commentariis ad Historiam Alberti II. Ducis Austriæ, col. 149.