INFORTIATUM, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Infortiatum » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 356c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INFORTIATUM

INFORTIATUM, Pars una Digestorum Juris, quod barbari nostri Jurisconsulti in tres partes divisere, Digestum novum, Infortiatum, et Vetus : quæ nomina Bulgari et Azonis sæculo nata tum primum aiunt, nomenclationis etymo hactenus incerto, cujus quidem meminit Robertus de Swapham, qui vixit sub Henrico III. Rege Angliæ, in Chronico Monasterii Petroburgensis : quo loco ait, Benedictum, ejusdem Ecclesiæ Abbatem, qui mortuus est anno 1194. describi fecisse plures libros juridicos, atque in iis

Institutiones Justitiani (sic), cum Authenticis et infortiato, Digestum vetus, tres partes, cum Digesto novo, summam Placentini, totum corpus Juris in duobus voluminibus.

Apud Seldenum in Præfat. ad Angliæ Historicos, editos anno 1652. num. 8. Vide Savin. Histor. Jur. Roman. med. temp. part. 2. cap. 22. § 159. 160.

P. Carpentier, 1766.

◊ Stat. Vercel. lib. 3. pag. 61. r° :

Et unus tertius qui legat extraordinarie in Legibus, scilicet Digestum novum et Infortiatum.

Minus recte a Cangio Digestum vetus ultimo loco recensetur, cum Novum præcedere debeat.