« »
 
[]« Infrontatus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 358a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INFRONTATUS
INFRONTATUS, Impudens, absque fronte, infrunitus. Concil. Ticinense sub Benedicto VIII. PP. in Præfat :
Filios libertant, licet non possint, filiis congerrones Infrontati omnia congerunt.
Epistola Leonis Episc. Vercellensis :
Qui peccata populi manducant, et qui eleemosynas vendunt, et Infrontati ab Ecclesia thesaurum Ecclesiæ tollunt. Enfruns
dixerunt nostri, quasi Infrontes, aut Infrunitos. Le Reclus de Moliens in suo Miserere :
Dieu par le Prophete disant,
Contre les Enfruns panetiers, etc.
Guillelmus Guiartus in Historia Francica MS. :
Phelippe renge ses batailles,
De courtoise gens et d'Enfrune,
Son conduiteur en a chascune.
Idem ann. 1270 :
De gens courtoises et d'Enfrunes.
Infrontate, Impudenter. Fulgentius :
Catillare est per alienas domos Infrontate gyrare.