« Infrontatus » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 358a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INFRONTATUS
INFRONTATUS, Impudens, absque fronte, infrunitus. Concil. Ticinense sub Benedicto VIII. PP. in
Præfat :
Filios libertant, licet non possint, filiis congerrones Infrontati omnia congerunt.Epistola Leonis Episc. Vercellensis :
Qui peccata populi manducant, et qui eleemosynas vendunt, et Infrontati ab Ecclesia thesaurum Ecclesiæ tollunt. Enfrunsdixerunt nostri, quasi Infrontes, aut Infrunitos. Le Reclus in suo Miserere :
Guillelmus Guiartus in Historia Francica MS. :Dieu par le Prophete disant,Contre les Enfruns panetiers, etc.
Idem ann. 1270 :Phelippe renge ses batailles,De courtoise gens et d'Enfrune,Son conduiteur en a chascune.
De gens courtoises et d'Enfrunes.
Infrontate, Impudenter. Fulgentius :
Catillare est per alienas domos Infrontate gyrare.