« Ingolinus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 362c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INGOLINUS
INGOLINUS. Charta ann. circiter 1060. apud Marten. tom. 1. Anecd. col. 187 :
Legavit quoque Comes Guillelmus supradicto sancto(Nicolao Pictav.)in morte sua pedagium quod uxor sua apud Manciacum tenebat, scilicet de Ingolinis, de decem solidis, duodecim denarios ; de Voltrou vero sex den. et 10. sol.