« »
 
INGRATITUDO 1, INGRATITUDO 2.
[]« 1 ingratitudo » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 363a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INGRATITUDO1
1. INGRATITUDO, Ira, indignatio, gratiæ et benevolentiæ amissio. Concordia Comitis Fuxensis cum matre sua ann. 1313. apud Rymer. tom. 3. pag. 419 :
Idem Comes volens, sicut decet, ut dixit, dictæ dominæ Margaretæ matri suæ reverentiam exhibere, et eam toto posse et conatibus honorare, nolens ejus Ingratitudinem incurrere, etc.
Litteræ Caroli IV. Imper. apud Ludewig. tom. 6. pag. 65 :
Prout nostram diligitis Ingratitudinem evitare.
Alias Ingratitudo vitium est ingrati animi. Vox hoc intellectu nimium nota, et utinam minus necessaria : quam tamen nullibi reperies apud Latinos. Vide Vossium de Vitiis sermonis.
P. Carpentier, 1766.
Invent. Chart. reg. ann. 1482. fol. 228 :
Quictando omnes forefacturas, emendas et Ingratitudinem, quas vel in quas gentes domini regis dicebant dictos archiepiscopum et capitulum (Lugdun.) incurisse seu incidisse.
[]« 2 ingratitudo » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 363a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INGRATITUDO2
2. INGRATITUDO, Severitas. Consuet. Norman. cap. 8. part. 2. ex Cod. reg. 4651 :
Ipse (justitiarius) attendere ac diligenter addiscere in talibus veritatem debet, ut favorem innocuis et levamen : nocuis autem exhibeat Ingratitudinem ac rigorem, juris ordine conservato.
Ubi Gall. Si que il ayst aux innocens et qu'il soit roide contre les malfaicteurs. Unde emendandus Ludewig. qui edidit tom. 7. Reliq. Mss. pag. 288 :
Ut favorem innocuis et levamen non exhibeat, nocuis autem Ingratitudinem. Engrés
vero, idem qui Pertinax, obstinatus, vulgo Opiniatre, in Cons. Pet. de Font. cap. 21. art. 9. pag. 119 :
Et se il est si Engrés, que pour damages ke il ait, ne veut avant venir, etc.
Pro Vehemens, [] violentus, Gall. Impétueux, violent, in Chron. Franc. ad ann. 1284 : apud D. Le Beuf tom. 1. Dissert. pag. cl. :
Et sachiez que quatre ans après,
Revint un vent grants et Engrés,
Qui esrachierent les noiers,
Et dépécierent les clochiers.