INHONORARE, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Inhonorare » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 365a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INHONORARE

INHONORARE, Idem quod Dehonorare, probro afficere, infamiæ notam infligere, ἀτιμάζειν. Decretum Tassilonis § 17 :

Et si quis signum, quod est sigillum, Inhonoraverit, vel hujuscemodi intimata minime impleverit, etc.

Fulbertus Epist. 99 :

Contemnis Deum, Sanctos Inhonoras, res Ecclesiæ invadis et aufers.

Adde Epistol. 126. Innocentius III. PP. apud Catellum in Histor. Comit. Tolos. pag. 30 :

Quamvis juste derogari valeat famæ tuæ, tibique adscribi vitium ingratitudinis in peccatum, si eum forsitan Inhonoras, qui te studuit honorare.

Utitur etiam Anastasius Bibl. in Histor. Eccl. pag. 169. præter Latinos Scriptores aliquot.

Inhonoratio, Probrum, ignominia, in Capitul. Caroli M. lib. 2. cap. 13. 16. Concil. Dusiacense I. cap. 4 :

Et obtinuit talem epistolam in meam contrarietatem et Inhonorationem.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Inhonoratio, Damnum. Capitulum Odonis Regis ann. 888. apud Baluz. tom. 2. Capitul. col. 291 :

Res Ecclesiarum vestrarum... sub integritate et immunitate absque aliqua Inhonoratione permanere concedam, quas modo juste et legaliter vestræ retinent Ecclesiæ.