« »
 
[]« Innatus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 368b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INNATUS
INNATUS, Proprius, Genuinus. Gloss. Lat. Gr. : Innatus, ἐπιγεννηθείς. Innatus servus, id est, vernaculus, in Speculo Saxonico lib. 2. art. 9. 42. 58. lib. 3. art. 32. § 2. qui aliis nativus et originarius appellatur. Innatum idioma lib. 3. art. 71. § 1. Innati ministeriales, in Wichbild Magdeburg. art. 13. et in Jure feudali Saxonum cap. 32. art. 2. Innata hæreditas, in Wichbild art. 69.