INOLETIVUS, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Inoletivus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 370b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INOLETIVUS

INOLETIVUS, Qui nondum adolevit. In Hodœporico Willibaldi num. 8. Richardus pater, rogatus a filio Willibaldo, ut peregrinationem transmarinam susciperet, excusat

conjugis et liberorum Inoletivorum parvitatem et fragilitatem, illos orbare, et alienis relinquere inhonestum et crudele esse

. Ubi Gretzerus, hunc locum laudans, ait, Inoletivos liberos esse, quos Germani Unerzogne kinder vocant.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Inoletus, Eadem notione, in laudato S. Willibaldi Hodœporico seu Vita n. 4 :

Sed omnipotens Deus mundi fabricator, cœli terræque limator, servum suum infantem (tres annos natum) et adhuc Inoletum, exilibusque membrorum compagibus tenerum, hominibusque incertum (f. insertum) de corporis ergastulo adhuc educere nolebat.