« »
 
[]« Inscontrus » (par L. Favre, 1883–1887), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 377b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INSCONTRUS
INSCONTRUS, Hinscontrus, Enscontrus, Qui captum, vel descriptum militem lucri causa redimit, se in ejus locum substituens, Ital. Cambio, Gall. Remplaçant. Stat. Bon. ann. 1250-67. tom. III. pag. 314 :
Statuimus et ordinamus quod capti nostri... nulli persone... concedantur. - seu relaxentur vel Inscontri dentur modo aliquo vel ingenio ;
Et paulo post pag. 315 :
Hoc salvo quod suo loco et tempore de Inscontris (Enscontris '62) dandis nostris civibus et comitatinis remaneat ad voluntatem totius consilii, vel duarum partium
 ; - Et alibi tom. III. pag. 384 :
Nec aliquis ipsorum possit dictis custodibus... dare vel concedere aliquam licentiam de ipsa custodia in toto vel parte, nisi quando infirmaretur aliquis ipsorum, in quo casu possint dare et concedere licentiam si Inscontrum miserit infirmus.
Fr.