« »
 
[]« Inserculare » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 378b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INSERCULARE
INSERCULARE, Inserere, inoculare, Ital. Innestare, et Inserire ; unde Insertatum et Insertetum, Surculus insititius, insitum, arbor insita. Chron. Amalphit cap. 42. apud Murator. tom. 1. Antiq. Ital. med. ævi col. 215 :
Petrus de Alaneo archiepiscopus... vineas quoque et hortos pastinavit. Et in Tramonto multa Inserteta castanearum Inserculavit.
Testam. quod circumfertur sub nomine S. Amati ann. 1093. tom. 6. Aug. pag. 704. col. 2 :
Casalinæ et casæ et hortis et vineis et antris, Insertata, castanetas, etc.
Vide Insertorium 2.