« »
 
[]« Intantare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 385c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INTANTARE
INTANTARE, Spondere, promittere. Charta Amiciæ Comitissæ Leicestriæ ann. 1204. Histor. Harcur. tom. 4. pag. 2174 :
Insuper ego Intantavi domino Philippo [] Francorum Regi ut si forte soror mea uxor Soheride Quciaco in hoc ex casu fratris meis aliquid reclamavit, ego ad laudem ipsius Regis de terra mea de Anglia eidem sorori meæ partem suam assignabo.
Lubentius legissem Creantavi, pro quo librarius parum attentus ex veteri Charta facile exscribere potuit Intantavi. Vide Creantare.