« Intenagliare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 387b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INTENAGLIARE
INTENAGLIARE, Candenti forcipe membra discerpere, Gall. Tenailler, Ital.
Tenagliare. Chron. Petri Azarii apud Murator. tom. 16. col. 411 :
Intenaglietur super plaustro, et postea in rota ponatur.