« »
 
[]« Interminus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 393c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INTERMINUS
INTERMINUS,
Sine termino existens ; unde in hymno S. Trinitatis dicitur : In simplici substantia Virtus manens Intermina. Papias vero dicit : Intermina internuncia, Mediatrix inseparabili termino carens.
Jo. de Janua . Vocem Interminus usurpant Prudentius in Hymno Epiphaniæ et lib. 2. contra Symmachum, Avienus Perig. v. 74. Ausonius et alii recentiores.