« »
 
[]« Intumetivus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 407c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INTUMETIVUS
INTUMETIVUS, Tumens, superbus. Acta S. Fidoli tom. 3. Maii pag. 590 :
Sævissimus vir, Intumetiva ordinatione procacissimus, humana elatione superbus.