« »
 
[]« Invirgulare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 418c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INVIRGULARE
INVIRGULARE, In virgam crescere. Vita S. Adalberti, tom. 5. Junii pag. 98 :
Residuum pomi quod forte manu gestabat, igni projiciens : Ubi, inquit, grana Invirgulata fructificaverint adolendo ; me, Deo propitio, compotem habebis in revertendo.