◊ Proprie apud nos Jocalia dicuntur, quæcumque ad muliebrem ornatum spectant, et ejus quodammodo propria sunt, ut annuli, inaures, armillæ, viriolæ, etc. atque ita usurpatur hæc vox in Quoniam Attachiam. cap. 21. § 2. Salmasius ad Solinum, ab Arabico, johar, i. gemma, videtur deducere ; vel certe a jocus et joculus et jocula, Latinis vocabulis, quæ id omne, ex quo aliquis voluptatem capit, sonant. Græcis παίγνια, οἷς παίζουσι νήπιοι. Nugæ muliebres, apud Plautum, Aulularia, nostris, Jouets. Gl. Lat. Gr. : Jocus, παίγνιον. Theodoricus in Vita S. Elizabeth Ungaricæ cap. 7 :

Cum enim pauperum hæc nutricia parvulis suis infirmis vascula fictilia, anulos vitreos, et quædam alia puerorum Jocalia opportuna xenia proprio pallio deferret, etc.

Et certe admodum probabile est, vocabulum Joyaux, nostris usurpatum, effictum a Joye, gaudium, quod his scilicet nugis pueri et sequior sexus potissimum delectentur. Capitolinus in Albino :

Cum ei nomina fierent, septem aquilæ parvulæ de nido allatæ sunt ; et quasi ad jocum circa pueri cunas constitutæ.

Vox autem Joye ab eadem origine proficiscitur, scilicet a Jocus.

◊ Scribit Michael del Molino in Repertorio Foror. Aragon. pag. 188. v. ann. 1438. in Curia Aragonensi quæsitum, an Jocalium legato intelligerentur testatricis etiam vestes, et Locumtenentem Justitiæ Aragonum priusquam judicium et sententiam ederet consuluisse super hoc negotio quasdam dominas, et juxta earum responsum judicasse vestes non contineri.