« Iratus » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 426b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/IRATUS2
IRATUS et Pacatus. In Tabulis, quæ mentionem faciunt feudorum, quæ
jurabilia, et reddibilia vocant, passim hæc verba reperiuntur, quibus
vassallus castrum suum reddere domino tenetur, sive Iratus sit, sive
Pacatus, hoc est sive invicem dissentiant aut litigent vassallus et dominus ex
causa feudi, sive non dissentiant : nam ex feudorum regula vulgari, cum dominus et
vassallus invicem coram superiore domino litigabant, vassallus a jurisdictione domini
solvebatur, ut est in Consuetudine Andegav. art. 196. et Cenomanensi art. 77. Aimoinus
lib. 4. Histor. Franc. cap. 80 :
Objiciebantur ei et alia complura et dicta et facta, quæ non nisi ab inimico et Irato fieri vel proferri poterant.Charta Jacobi Regis Aragon. ann. 1228. apud Jo. Dametum in Hist. Regni Balearici pag. 204 :
Et detis inde potestatem nobisAt Irats et Pagas, apud Baluz. tom. 2. Hist. Arvern. pag. 260. Vide Dissertationem 30. ad Joinvillam, ubi multa de horum vocabulorum notione.(Castrorum)quandocunque voluerimus Irati et Pacati.
P. , 1766.
◊ Homag. Henr. comit. Ruthen.
ann. 1214. inter Probat. tom. 3. Hist. Occit. col. 245 : Confiteor etiam per me et hæredes meos, quod vobisVide infra Pacificatus.(Simoni dom. Montisfort.)et hæredibus vestris, Iratus et Pacatus, in lite et in quiete, teneor reddere feudum prædictum quandocumque fuero requisitus.