« »
 
[]« Ironicum » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 427b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/IRONICUM
IRONICUM, Ironia, vel Injuria. Ironicus, Derisorius, injuriosus. Lit. remiss. ann. 1381. in Reg. 120. Chartoph. reg. ch. 322 :
Reperierunt dictum Petrum de Buillono Ironicis contendentem cum dicta Johanna matre dicti pupilli ; et sic cumulando verbis Ironicis inter eos idem Petrus elevato dicto baculo, etc.