« 2 jura » (par P. , 1766), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 451b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/IURA2
2. JURA, Conjuratio, fœdus, quod juramento firmetur, sic dicta, Ital. Jura vel
Giura. Chron. Forojul. ad ann. 1305. in Append. ad Monum. eccl. Aquilej. pag. 33.
col. 2 :
QuiInstr. ann. 1311. apud Murator. tom. 4. Antiq. Ital. med. ævi col. 619 :(Nicolaus)habebat magnam partem in Utino ratione cujusdam Juræ et conspirationis factæ ad invicem.
Ad inhiendam, contrahendam, ordinandam, firmandam, et faciendam societatem, unionem et Juram, etc.Formul. vett. ex Cod. reg. 4189. fol. 6. v°. :
Item promitto Juram, conspirationem,..... et illicitam societatem non facere cum aliquo.