« »
 
[]« Juvamen » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 478c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/IUVAMEN
JUVAMEN, Adjutorium, auxilium. Gloss. Gr. Lat. : Ὄνησις, Juvamen. Occurrit non semel, ac præsertim ubi agitur de obligatione, qua vassalli tenebantur juvare Regem vel dominum superiorem, [] cum bellum imminebat : qua de re plura in Hostis.
Curia Justitiæ Juvaminum
, in Privilegiis Equitum S. Johannis Hierosol. pag. 38 :
La cour et Chambre de la justice des Aydes,
ibidem.
P. Carpentier, 1766.
Gall. Ayde.
Super facto Juvaminum guerrarum nostrarum
, in Lit. ann. 1372. tom. 5. Ordinat. reg. Franc. pag. 604. Invent. Chart. reg. ann. 1482. fol. 55. v° :
Littera, per quam rex donat et concedit dicto domino Ludovico primogenito suo omnes pecuniæ summas, quos receptores domanii et Juvaminum senescaliarum Petragoricensium, Lemovicensium, Xantonensium et gubernationis Rupellæ debent. Juvamina pro filia maritanda,
ex Charta ann. 1308. in eod. Invent. fol. 74. Vide Auxilium.