1. LANDA, Planities inculta, et vepribus obsita, Hispanis Llana, nostris Lande ; Landa, Danti in Infer. cap. 14. in Purgat. cap. 27. vox ex Saxonico aut Germ. Land, Terra. Vita S. Leonis Archiep. Rotomag. :

Iter suum carpserunt usque ad Landas nobilium, quæ terra dicitur infertilis et deserta.

Charta ann. 1145. apud August. du Pas in Stemmate Dolensi :

Donavimus etiam quandam partem forestæ nostræ ipsi Hermitagio contiguam, cum Landis, pratis, etc.

Occurrit crebro. Vide Hist. Beneharnensem Marcæ pag. 223. 224. 233. Fletam lib. 2. cap. 41. § 15. Monast. Anglic. tom. 1. pag. 400. etc. Notissimæ sunt Landæ Burdegalenses, les Landes de Bordeaux, de quibus Turpinus de Vita Caroli M. cap. 11 :

Tunc omnes exercitus in Landis Burdegalensibus coadunantur.

Has silvestres saltus Burdegalæ vocat Baldricus Burguliensis pag. 270. Mettre le feu aux Landes ou boscages, in Consuetud. Solensi tit. 3. art. 21.