« »
 
[]« 1 lardare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 030b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/LARDARE1
1. LARDARE, Lardo suffigere, Gall. Larder. Joh. de Janua : Lardare, Lardo impinguare, vel guttatim lardo assare, vel lardatum facere. Pulli assati et Lardati, in Pancharta titulorum S. Stephani de Vallibus prope Xantones Ch. 66. Metaphorice Menotus Sermon. fol. 8 :
Nunquid hodie Cardinalatus et Archiepiscopatus sunt, Lardati de Episcopatibus, et Episcopatus pluribus Abbatiis et Prioratibus ? Ad omnes diabolos talis modus faciendi.