« »
 
[]« Lascivus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 033a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/LASCIVUS
LASCIVUS, Languidus. Glossæ vett. MSS : Lascivus, Solutus, vanus. Vita MS. S. Arigii Episcopi Vapiscensis :
Misit... operarios in prædia sua : et cum ad horam sextam venisset, unus ex operariis inerti animo, corde impedito, dicendo se Lascivum corpus pertrahere, etc.
Sugerius in Ludovico VI. pag. 308 :
Erat enim Ecclesiarum liberalis ditator, et eleemosynarum dapsilis dispensator, sed Lascivus parcere.
Id est, raro parcebat, si quis in eum offendisset. At contra Latini hanc vocem usurpant, Lascivosque προπατεῖς interpretantur. Glossæ Græc. Lat. et Spartianus, Lascivum cunctatori opponit. Vide ibi Salmasium pag. 41.
P. Carpentier, 1766.
Las, eodem sensu, in Mirac. B. M. V. MSS. lib. 3 :
Bien laist langir et afamer
En son Las cors sa Lasse d'ame,
Qui del dous non de Nostre Dame
Entre ses dens sovent ne suche.