« Latigradus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 036b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/LATIGRADUSLATIGRADUS, Qui late graditur, seu multa brevi tempore peragrat spatia ; hinc metaphorice
          Notkerus Balbulus de Interpretibus Scripturæ cap. 4. apud Pezium tom. 1. Anecd. part. 1.
          col. 5 : 
      In Lucam soligradum (tibi sufficiat) Beda Latigradus adeo ut omne quod ipsum reperit Evangelium, volumen compingeret in unum.

