« »
 
LATINITAS 1, LATINITAS 2.
[]« 1 latinitas » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 036c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/LATINITAS1
1. LATINITAS, Occidens, ubi Latina lingua in usu in divinis officiis, et ubi Christiani Latinam agnoscunt Ecclesiam. Ordericus lib. 10 :
Urbanus (II. PP.) generali sanxerat auctoritate et apostolico jussu inviolabiliter teneri coegerat in omni Latinitate, ut universi qui Christi crucem acceperant, nec iter in Jerusalem pro defectione voluntatis peregerant, in nomine Domini reciprocum callem inirent, aut anathemate percussi extra Ecclesiam pœnas luerent.
[]« 2 latinitas » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 036c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/LATINITAS2
2. LATINITAS, Jus Latinorum seu indigenarum et veterum colonorum. Justin. imper. in L. unic. § 1. C. de Latin. libert. tollenda :
Cum enim Latini liberti ad similitudinem antiquæ Latinitatis, quæ in coloniis missa est, videntur esse introducti.
Et infra § 3 :
Jus Latinum, quo quædam coloniæ gaudebant.
De eo consulendi Sigon. de Antiq. jure, etc. et Everard. Otto de Ædilibus coloniarum et municipiorum cap. 14. n. 4. pag. 503. edit. Lips. ann. 1732. Vide in Latini.