LAUDIS 2, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« 2 laudis » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 042c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/LAUDIS2

2. LAUDIS, Cithara, testudo, ex Germ. Laute, uti hoc a Lauten, Sonare, resonare, tinnire. Gallis Luth. Certe apud Fortunatum in Epist. ad Gregor. Turon. ad lib. 1. Poem. Leudus, sonum significat :

Apud quos nihil dispar erat, aut stridor anseris, aut canor oloris, sola sæpe bombicans, barbaros Leudos harpa relidebat.

Godefridus Viterb. part. 9. Chron. :

Mira videre meat, celebri plaudente chorea,

Laude, tuba, cithara, festa canuntur ea.

Leutum dixit Petrarcha in Testamento :

Thomæ Bombasiæ de Ferraria lego Leutum meum bonum, non, ut eum sonet pro vanitate sæculi fugacis, sed ad laudem Dei æterni.

Italis, Luto, et Liuto. Josephus Scaliger ad Manil. ab Arabico Allaud etymon accersit, ut et Bochartus lib. 1. de Colon. Phœnic. cap. 2. Vide Turcogræciam Crusii pag. 210.