LAVELLUM 1, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« 1 lavellum » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 043b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/LAVELLUM1

1. LAVELLUM, vel Lavellus, Loculus, arca sepulcralis, Ital. Lavello. Vita S. Anselmi Abb. Nonantul. sæc. 4. Benedict. part. 1. pag. 12 :

Tunc flentes Fratres et psallentes super B. viri corpus... condiderunt illud in marmoreo Lavello, infra oratorium B. Dei Genitricis et Virginis Mariæ.

Miracula S. Zitæ, tom. 3. Aprilis pag. 510 :

Ante corpus et Lavellum S. Virginis.

Chronicon Cremonense apud Murator. tom. 7. col. 638 :

Vitæ suæ diem clausit extremum et apud Ecclesiam majorem in Lavello lapideo est reclusus.

Rursum occurrit in Chron. Bergom. apud eumdem Murator. tom. 16. col. 925. Vita S. Mercurialis Episc. n. 23. tom. 3. Aprilis pag. 756 :

Duas illi tribuit Ecclesias baptismales, S. Martini scilicet, quæ vocatur in Lavello, sed melius in Lavacro, et S. Cassiani.

Quo in loco vas lavatorium intelligo, non sepulcrum. Vide Labrum.