« »
 
[]« Lebes » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 050a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/LEBES
LEBES, f. Cacumen, apex, Gall. La pointe. Guill. Armoricus de Gestis Philippi Aug. apud Duchesnium tom. 5. pag. 92 :
Frequenterque tenuit in illis diebus, adeo ut in crastino Nativitatis B. Mariæ fulmen desursum veniens in campanariam turrim B. Dionysii, quæ miræ erat altitudinis, gallum auratum cum Lebete deaurato prostraverit de turris summitate in terram.
Mallem de globulo, vulgo Pomme, intelligere ; ad lebetem quippe seu ollam proprius accedit.