« »
 
[]« Librarius » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 097c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/LIBRARIUS
LIBRARIUS, Librorum descriptor. Isidor. lib. 6. cap. 14 :
Librarii iidem qui Antiquarii vocantur. Sed Librarii sunt qui et nova et vetera scribunt, Antiquarii qui tantummodo vetera, unde et nomen sumpserunt.
Petrus Damianus lib. 7. Epist. 19 :
Cum alio Monacho,... litteris æque perito, atque Librario.
Supra :
Et quoniam scribendi peritus extitit, non pauca nobis librorum volumina pollucibiliter exaravit.
Ordericus Vitalis lib. 9. pag. 718 :
Nulla unquam, ut reor, Sophistis, in bellicis rebus gloriosior materia prodiit, quam nostris nunc Dominis Poëtis atque Librariis tradidit.
Vita S. Guthlaci Anachoretæ cap. 32 :
Habuit siquidem in comitatu suo virum Librarium Wilfridum, etc.
Acta S. Samsonis MSS. :
Quodam die festo dum ad Ecclesiam convenirent, et ibi sermocinationem inter multos de Librario quodam in longinquam Aquilonis terram habitante, et quamdam præcantationis artem hominibus exercente audirent, ad quem de multis provinciis innumera multitudo frequentare consueverat, quia omnia quæ illis dicebat, pro certo et sine dubio eveniebant.
Haud satis certa Librarii notio hocce in loco. Posset intelligi vir litteratus, qui librorum lectione hanc creditam acquisierat rerum futurarum præscientiam. De Librariis sive Scribis, variisque eorum generibus disserit Brencmannus lib. 2. Hist. Pandect. cap. 5. Murator. Antiq. Ital. tom. 3. col. 849. Savin. Histor. Jur. Roman. med. temp. tom. 3. cap. 25. § 218.
Librarii, Qui describendis actis judicialibus operam dabant, in Cod. Th. leg. 1. de Lucris offic. (8, 9.) leg. 1. de [] Decur. urb. Romæ, (14, 1.) apud JC. Symmachum, etc.
Librarius Cos. Librarius Quæstorius trium decuriar. Librarius Tribunicius
, in vett. Inscript. 541. 10. 544. 6. 625. 6. 627. 5. Inscript. vett. Joan. Vignol. pag. 301. Q. F. Librarius a Manu, vel ad Manum, ut apud Gruter. pag. 580. 11. Hinc
Librarius, pro Notario, apud Rollandinum in Summa Notariæ : qua notione Librarius dictus videtur Hilduinus Abbas Sithiensis apud Mabillonium tom. 3. Annal. Benedict. pag. 123. neque enim hic Hilduinus alius videtur ab eo qui in quodam Præcepto quod exstat tom. 12. Spicileg. Acher. pag. 109. Imperialis aulæ Archinotarius appellatur.
Librarius, Dignitas Ecclesiastica in Ecclesiis Cathedralibus, eadem forte quæ Cantoris, qui et Armarius dicitur. Charta Henrici III. Imp. ann. 1056. apud Meurissium in Episcopis Metensibus pag. 360 :
Videlicet ut electionem Primicerii faciant, sive Decani, Cantoris, Librarii, atque Custodis Ecclesiæ S. Stephani.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Librarius, Librorum custos in Monasteriis. Regula Mellicensis ann. 1451. in Chronico ejusd. Cœnobii pag. 414 :
Et eodem die etiam de Bibliotheca solent a Librario libri postulari.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Librarius, in veteri juris utriusque Vocabulario :
Qui in libra apponendo pondera, causas rerum determinat ; vel est libros vendens et custodiens.