« »
 
[]« Lignayolus » (par L. Favre, 1883–1887), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 109b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/LIGNAYOLUS
LIGNAYOLUS. Lignarius :
Cum Michael Conacti Lignayolus de Florentia pro toto residuo pensionis palci lignaminis in Sancta Maria Novella.
(Arch. Vatic. Mandata Camer. Apostol. an. 1417-21. f. 129.)