« »
 
[]« Limma » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 113b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/LIMMA
LIMMA, Hesychio λῆμα, Consilium, voluntas, propositum animi. Fridegodus in Vita S. Wilfridi Episc. sæc. 4. Benedict. part. 1. pag. 724.
Corruit, et subitus perclusit Limmata morbus.
Alias Limma, a λεῖμμα, defectum sonat et apud Platonem semitonum in Musica, ut testatur Macrobius lib. 2. in Somnium[] Scipionis cap. 1. Vide Lexicon Martinii.