« »
 
[]« Lingius » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 116a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/LINGIUS
LINGIUS, Linteus.
Nunquam utar vestibus linteis seu Lingiis
, in Inquisitione MS. pro Canonisatione S. Yvonis.
P. Carpentier, 1766.
Lit. remiss. ann. 1354. in Reg. 82. Chartoph. reg. ch. 652 :
Quam (peregrinationem) nudus pedes et sine robis Lingiis facere tenebitur.
Aliæ ann. 1357. in Reg. 89. ch. 55 :
Vestes Lingias eidem supplicanti amoverunt. Recognovit illud (furtum) quodam panno Lingio involutum,
in aliis ann. 1382. ex Reg. 122. ch. 185. Lange, eodem sensu, apud Joinvil. edit. reg. pag. 27 :
A pié deschaus et en Langes.
Mirac. S. Ludov. ibid. pag. 414. Nuz piez et en Langes. Vide ibid. Glossar. ad calcem. Meslinge Linteus mediocris pretii, in Lit. remiss. ann. 1461. ex Reg. 198. ch. 121 :
Deux pieces de drap gris et demie aulne de Meslinge, etc.
Quod linteum tenuis materiæ sit, Linge, nostri dixerunt quidquid tenue est et exile. Hist. Joan. de Saintré cap. 1 :
Combien que sa personne estoit et fut toujours Linge et menu.
Hinc forte Lingeané, dicitur de moneta levioris ponderis, in Lit. remiss. ann. 1346. ex Reg. 75. ch. 532 :
Il avoit usé et usoit de fausse et maulvaisses monnoies, Lingeanées, et contrefaites.
Nisi malis intelligere de intrinseca monetarum bonitate, Gall. Alloy. Vide Liga 3.