« »
 
[]« Linostimus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 118c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/LINOSTIMUS
LINOSTIMUS. Papias : Linostima vestis dicta, quod linum in stamine habeat, lanam in trama. Ex Isidoro lib. 19. cap. 122. Joan. de Janua scribit Linistema, ac post eum Glossator Sangerman. Lat. Gall. qui habet : Linistema, Drap, ouvrement de lin et de laine meslez. Alius itidem Sangerm. MS. n. 501. legit Linostemas. Gloss. Sax. Ælfrici : Linostema. Linenvearp, vel vyllenab, i. stamen lineum. Gr. λίνου στήμων, vel στῆμα, unde vocis origo. Anastasius in S. Silvestro :
Constituit ut Diaconi Dalmatica uterentur in Ecclesia, et pallio Linostimo læva eorum tegeretur.
Vide eumdem in S. Zosimo. Regula Magistri cap. 81 :
In æstate vero habeant paraturam Linostimam, non satis grossam propter laborem et sudorem : et habeant pallios Linostimos, subtiles non satis, propter æstus sudoris.
Odo de varia Ernesti Bavariæ Ducis fortuna, tom. 3. Anecd. Marten. col. 372. ubi de Matronis Parisinis :
Linostema alias tegit, aut præanutia vilis
Constringit fuco velatas tempora peplo.
Vide Rabanum lib. 1. de Instit. Cleric. cap. 7.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Linostina Palla, in Synodo Valentina ann. 1590. Mantile, Gall. Essui-main. Locus exstat in Fons 2. Rursum vide Pallæ linostimæ in Palla 2.