« »
 
[]« Linteum » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 119a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/LINTEUM
LINTEUM, Indusium, tunica interior linea. Vita S. Segolenæ sæc. 3. Benedict. pag. 544 :
Cilicium etiam semper interius mœrens habebat pro Linteo.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Linthea non dubitatur velum appellari, in vet. Vocabulario juris utriusque. Virgilius hac notione dixit Linteum.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Linthearii, ibidem,
Qui Lintheas navis vel navium vel Lintheareorum negociacionem exercent. Linthearia, talis negociatio. Lintheariosa vel Linthearium, Negociatio Lintheariorum.
Lintearios dixerunt antiqui eos qui lintea faciunt aut vendunt. Vide Forcellin.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Lintheamen, fem. gen.
Super altare non habeat nisi unam Lintheamen
, in Usibus Culturæ Cenoman.
L. Henschel, 1840–1850.
Linthiamen, Lineum, pannus lineus, in chart. ann. 1359. apud Lappenb. Orig. Fœder. Hanseat. pag. 465.